Sprookjestijd – Stem op mij (4)

Er was eens een trainer van een voetbalclub die nog even na een oefenduel de kroeg indook. Ik zal niet zeggen welke club het was. Oké, het was PEC Zwolle. Doet er verder ook niet toe. Deze trainer stapte na de nodige alcoholische versnaperingen te hebben genuttigd gewoon achter het stuur van zijn leaseauto. Om onderweg naar huis tot stilstand te komen tegen een lantaarnpaal. Drie keer de toegestane hoeveelheid alcohol had hij in zijn bloed. Als het aan mij ligt moet drie keer nul gewoon nul zijn, maar het is nu eenmaal niet anders. Maar je moet toegeven, het rekent dan wel makkelijker. En het is nog veiliger ook. Anyways, de club onderneemt actie en justitie mag zich er ook nog mee bemoeien. O ja, en de trainer zei zijn lesje wel te hebben geleerd en belooft beterschap. En daar is hij wat mij betreft een beetje laat mee. Het lesje had hij eerder al geleerd, namelijk tijdens de theorielessen. En hij koos er zelf voor deze wijze lessen naast zich neer te leggen. En daarom mag hij zwaar gestraft worden. Misschien is met pek en veren insmeren wel een mooie straf. Of in zijn geval, PEC en veren.

Er was eens een stel dat ging trouwen. En blijkbaar is dit een feestelijke gebeurtenis. Er werd daarom een flink aantal luxe auto’s gehuurd, en de feestgangers hingen luid toeterend uit de ramen, en zwaaiden met vlaggen van het land waar ze schijnbaar meer affiniteit voor voelden dan voor het land waarin ze besloten te trouwen. Maar hier in dit land gelden blijkbaar andere regels, want zoals deze trouwstoet zich op de openbare weg verplaatste mocht niet. Oom agent vond dat ook, en sprak ze er op aan. Maar in plaats van begrip volgden er rake klappen, met een hersenschudding voor de agent als gevolg. De gemeente overweegt nu een meldplicht in te voeren voor zulke trouwstoeten. Geen idee wat ze hier dan mee willen bereiken. In mijn ogen is dat alleen maar een extra regel, en we hebben allemaal kunnen zien wat die regels voor ze betekenen. En ik heb helemaal niets tegen het uitbundig vieren van wat dan ook, maar in zo’n geval mogen ze de bruidegom aan de bumper van de voorste auto binden. Dan eens kijken of er nog roekeloos wordt gereden.

Er was eens een man op een fiets. En hij fietste een brug over. Maar op die brug stond een politieauto, met ernaast twee agenten die om wat voor reden dan ook iemand staande hadden gehouden. Je zou zeggen, weinig aan de hand. Dat zou het ook niet geweest zijn als de man die de brug over fietste netjes beide handen aan het stuur had gehouden, in plaats van één van die handen te gebruiken om een telefoon bij zijn oor te houden. Uiteraard werd deze man ook aan de kant gezet. Wat was de arme ziel denkende? Als ik maar overtuigend genoeg doorfiets merken ze het niet? Of dacht hij dat de dienders de nieuwe regel nog niet kenden? Waarschijnlijk kwam hij er met een bekeuring van af, maar wat mij betreft hadden ze hem bij zijn naïeve handjes en voetjes mogen pakken en van diezelfde brug af mogen jonassen.

Helaas zijn bovenstaande gevallen geen sprookjes, want die lopen meestal goed af. En ik hoef niet uit te leggen dat met een slok op rijden, je bewust asociaal gedragen in het verkeer, en handheld telefoongebruik helaas niet altijd een happy end hebben. Er wordt niet alleen met het eigen leven, maar ook met andermans leven gespeeld, en dan zijn we in dit land wat straffen betreft nog veel te mild. En dan heb ik de ergste soort wegmisbruikers nog niet eens genoemd. Er was namelijk eens een vader die zijn zoontje van school ging halen. Met de auto, want hij was weer eens in een luie bui. Hij hield zich prima aan de snelheid, maar werd toch ingehaald. Aan de linkerkant. Door een wielrenner. Die de auto’s op zijn pad gebruikte als rijdende chicanes. Dat voor dat tuig op twee wielen maar heel snel een gepaste straf verzonnen mag worden. En als ik toch mag meedenken: de guillotine is destijds niet uitgevonden om stof te vangen in een museum.

Stem op mij.

Foto: Willeke Veldman